जुन

निधारका पसिना पटुकीमा भिजाउदै

आमाले छर्नुभएका पे्रमका बिउ

जब टुसा बनेर आकाश चुम्न निस्कए

मैले आमाको चेहेरामा जुन देखे

र त्यो जुन मेरा आँखाका सपना बने ।

आमा !

म ठुलो मान्छे हुन्छु,

अनि तिम्रो मुहारको जुन बन्छु नि है ।

आमाले मुस्कुराउदै भन्नुभयो –

छोरा ! यहाँ ठुला मान्छेका बजार छन्,

जहाँ कयौँ आमाहरुको बोली लाग्नेगर्छ,

सक्छौ त असल मान्छे बन्नु,

सक्दैनौ त ठुलो मान्छे कहिल्यै नबन्नु,

माटो नै तिम्रो आमा हो,

अनि तिमी उसको जुन ।